แวววิเชียร
Angelonia salicarifolia., Humb. & Bonpl. (Scrophulariaceae).
แวววิเชียร เป็นไม้ล้มลุก ต้นสูงประมาณ 2 ฟุต ตามต้นมียางเหนียวมือ ใบเรียวยาว กว้างประมาณนิ้วครึ่ง ยาวประมาณ 5 นิ้ว ปลายใบแหลม ดอกออกตามลำต้น เป็นดอกเดี่ยวแต่ออกติด ๆ กันเกือบตลอดต้น ยาวราว 1-1.5 ฟุต หลอดดอกโค้ง ปากผายแยกเป็น 5 กลีบ ดอกมี 3 สีด้วยกันคือ สีขาว สีม่วงอ่อน และสีม่วงแก่ ดอกหอม ออกตลอดปี
ถิ่นกำเนิดของแวววิเชียร อยู่ในอเมริกาใต้ เม็กซิโก และบราซิล แหม่มคอลินส์เป็นผู้นำพันธุ์มาจากกรุงมันดะเล พม่า เข้ามาปลูกในเมืองไทย เมื่อ พ.ศ. 2453 ในกรุงเทพ ฯ บางทีเรียกว่าเทียนญี่ปุ่นเดิมเคยเรียกว่าฟอร์เกตมีนอท
แวววิเชียรเป็นไม้ที่ขึ้นได้งอกงามในดินเกือบทุกสภาพ เป็นไม้ขึ้นง่าย แพร่พันธุ์ได้เร็ว การขยายพันธุ์ใช้ตัดกิ่งปักชำ
ในเมืองไทยมีผู้ปลูกแวววิเชียรเป็นไม้ประดับกันทั่วไป บางแห่งก็ขึ้นเป็นดงใหญ่ ชูดอกสีม่วงสลับขาวละลานตา ความที่แวววิเชียรเป็นไม้ที่เห็นกันอยู่ดื่นตา ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกถึงคุณค่าความงามของไม้ต้นนี้กันนัก
